
Çocuklar ebeveynlerin gelecekleridir. Çocuk sınava hazırlanırken aslında kendi geleceğine hazırlanır. Bazen aileler farkında olmadan geçmişlerinde yapmak isteyip yahut ulaşmak istedikleri hedeflere çocukları aracılığıyla kavuşmak isterler. Çocuk kendi geleceğini hazırlamanın yükü ile uğraşırken ebeveyn kendi beklentilerini de ona yükleyerek her geçen gün yükünü daha da ağırlaştırabilmektedir.
Çocuk bir yandan ebeveynini memnun etmek ister fakat bir yandan da kendi arzusu ve idealleri arasında ciddi anlamda bir çatışma yaşar. Burada olan çocuğun yüksek seviyedeki kaygı durumuna eklenen içsel çatışmadır.
Çocuk ebeveynini üzmemek adına onların tercihlerini de yapmak ister ve bunun ne kadar içinde yaşadığı çatışmayı onlara çok da belli etmeden gerçekleştirmeye çalışır ve dikkat edilirse bu saklamak dahil bu içsel çatışmayı ebeveynden saklamak dahi ek bir enerji gerektirir. Yani biz ebeveynler farkında olmadan çocuklarımıza her geçen gün fazla bir yük yüklüyor olabiliriz.
Unutmayalım ki çocukların hayatını biçimlendirmek, kararlarını değiştirmek uygun bir davranış değil.
Her çocuk kendi başına bir dünya. Her çocuğun kapasiteleri, kabiliyetleri ve motivasyonu farklı olduğu için ebeveynin kendi tercih ettiği ya da kendi aklına yatan mesleği “geleceğin mesleğidir” diyerek çocuğuna dikte etmesi doğru değildir.
Biliyoruz ki her gün yeni bir olay, yeni bir toplumsal değişim, yeni bir toplumsal krizle farklı farklı meslekler öne çıkmakta.
Ebeveyne düşen çocuğun motivasyonunu ve hayat enerjisini arttırarak, hayata dair gayretli olmasını sağlayarak hayata hazırlamaktır. Biliyoruz ki ne olursa olsun asıl olan bir insanın yaşama tutunma enerjisidir, hangi mesleği yaparsa yapsın o mesleği sevmesi ikinci olarak da mesleğinde uzman olup işin ehli olması önemli olandır.Diğer bir husus kişi mesleğini sevip mesleğinde uzmanlaştığı zaman hepimizce kabul edilen mesleki liyakatı elde edeceği için bu hepsinden daha bir önem arz etmektedir.
Meslek aslında kişinin üzerinde ömür boyu taşıyacağı bir giysisi gibidir ve kişi istediği elbiseyi giymelidir. Çocuklarımıza rehber olalım. Onları ketleyecek en ufak bir cümleden kaçınmalıyız. Her zaman onlara umut aşılamalıyız.
Ebeveyn, çocuğunu başka çocuklarla kıyaslamamalı. Çocuk ebeveyne göre az bir saatte çalıştığında çocuğa yüz asılıp tavır alınmamalı. Çocuğun ders çalışma saatlerinde ona saygı göstererek sınırlarına dikkat edilmeli çünkü her çocuğun çalışma ve algılama hızı farklıdır. Çocuk için uygun çalışma ortamı hazırlanmalı. Çocuğun uykusuna ve beslenmesine dikkat edilmeli.
Çocuğa üzerine düşen görevi hatırlatıp kalan kısmında tevekkül kazandırmalıyız. Her neticenin Allah'a ait olduğunu unutmamalıyız. Kula düşen sadece gayrettir.
Psk. Yasemin Uçal Salihoğlu
Comments